Carijn en Manon schrijven een blog

Hallooo daar!

Nou, ik ben dus veilig weg gekomen van Zanzibar :) vliegveld was nog steeds raar en klein en vreemd. De scanner voor de bagage was al een tijdje kapot, dus de tassen werden met de hand 'doorzocht', wat er eigenlijk op neer kwam dat de beste meneer me wel vertrouwde en m'n tas niet eens open maakte. Als als je denk, ik wil nog eens een aanslag plegen, maar je weet gewoon niet waar... Zanzibar is the place to be. Toen weer in het kleine vliegtuigje en 4 uur later was ik in Johannesburg. En toen nog een uurtje wachten... En daar was carijn! En vanaf nu schrijft carijn ook mee aan de blog, welkom carijn! Carijn zegt: dankie. Want dat doen we nu, Afrikaans praten. Het was ons eigen hello goodbye moment, en daarom zullen we er hier ook niet te veel over uitweiden. Na dit emotionele weerzien zijn we opzoek gegaan naar een taxi. We vonden een taxi chauffeur en die leidde ons naar z'n taxi, hier dachten we voor het eerst ' dit wordt ons fataal', dit bleek gelukkig mee te vallen. En uiteindelijk zijn we met een enorme omweg en misschien ietsje opgelicht toch bij het hostel gekomen. Dit bleek van de liefste mensen ooit te zijn, dus als je ooit in Johannesburg bent: ga naat Bob en joan. Hier werd, voor we onze backpack ook maar konden wegzetten een tour voor ons geregeld voor de volgende dag. Dus dat was chill. Toen eten en pitten. De volgende dag was er dus een tour, en omdat we maar 1 dag in Johannesburg waren wilden we zo veel mogelijk zien, en dat is gelukt! Eerst hadden we een citytour, toen het apartheidsmuseum en daarna nog soweto. Uitslapen was er dus niet bij. Maar wel heel veel gezien, vooral het apartheidsmuseum was interssant. Manon is hier in een neger veranderd, carijn bleef gewoon blank. Maar, once you go black, you never go back... Daarna weer in het busje geladen en naar sowero gereden. Waar we gegeten hebben, de huizen gezien hebben van desmond tutu, Winnie Mandela en natuurlijk de grote held hier: Nelson Mandela. Dit was wel leuk om te zien. Dit alles in het fantastische gezelschap van 4 Engelse knapen, die zo ontzettend geïnteresseerd en reislustig waren dat ze niet eens het nationale gerecht 'pap' wilde proberen. Verder hebben we ook nog het voetbal stadion gezien van het wk, wat ons niet zo heel veel boeide, maar misschien zijn mensen nu jaloers ( en daar doen we het voor). Daarna zouden we nog in het echt arme gedeelte gaan. De rest waren namelijk gewoon stenen huizen, meer een soort dorp. Maar dit gedeelte was het typische township van golfplaten daken en vieze kindjes. Dit stond ons best wel tegen, een soort dierentuin/ maak foto's van de arme mensen ervaring. Maar het hoorde nou eenmaal bij de tour. Gelukkig voor ons regende het, en wilde de Engelse heren niet nat worden. Dus dat ging niet door. Carijn vond dat alleen maar prima en manon heeft wel genoeg township gezien. Toen naar het hostel, want de volgende dag... Gingen we op SAFARI! En daarvoor stonden we om half zes op, op dat moment wisten wij nog niet dat dat uitslapen zou zijn in vergelijking met de aankomende dagen. Anders hadden we er meer van genoten. We werden opgehaald met een busje, vol met mensen. Als de echte cool kids die we zijn, gingen we toen maar op de achterbank zitten. Grote fout bleek later, maar daar komen we nog. De busreis was tevens het begin van onze eigenste mini-soap. Entertainment tot de top. Terwijl wij werden gelanceerd op de achterbank ( geen vering of iets, minder chill). Ontstond er twee rijen voor ons een innige vriendschap, die ons de hele reis heeft doen speculeren of dit ware liefde zou kunnen zijn. Anyway, na een hobbelige ( want veeeeeel poholes) reis, kwamen we na 8 uur aan bij het rehabcentre voor dieren. Hier werd ons verteld dat zieke diertjes hier beter konden worden en dan in het wild werden teruggezet. Maar waar het op neer kwam, was dat alle dieren daar als "ambassadeur" bleven, voor altijd. Maar alsnog was het leuk en zagen we dieren en kregen we veel informatie en waren we in zuid Afrika, dus hoe vervelend kan iets nou zijn? Toen naar het kamp, eten, slapen in tentjes en op het belachelijk tijdstip van half 5 wakker worden. Manon en Carijn waren even spraakzaam, vrolijk, blij, enthousiast, entertaining en samengevat gewoon heerlijke persoonlijkheden,zoals altijd op de vroege ochtend. Maarrrrr, we gingen we al snel in de safari auto en dat was toch wel heeeeel cool ook om 5 uur s ochtends. We vroegen ons eerst nog af waarom er dekens lagen, want het was niet koud, want zuid Afrika. Toen we gingen rijden werd dit al we snel duidelijk. Want open auto, en ochtend, dus koud. Rond een uur of negen wierpen we de dekens af en waren we echte avonturiers. Deze dag was een goede dag, want we zagen olifanten, zebra's leeuwen, giraffen, buffels, kameleon, slang ( en aangeraakt, wie zijn er nou watjes), impala's, nijlpaard en nog meer indrukwekkende dieren. Daarna chillen bij het kamp en s avonds weer in de safariwagen gesprongen voor nacht game drive. Hierbij zat er een "tracker" voor op de auto, om dieren voetsporen op te sporen. En dat lukte hem, want we zaten neushoorns. Dus dat maakte 4 out of 5 :) gelukkig was er deze avond ook bier, de eerste van de reis mag wel vermeld worden. Dus dat was fijn. Toen weer naar het kamp, eten, tentje opzoeken en slaapje doen. Want half 5, alweer. Maar wel weer veel gezien, inclusief 4 cheeta's, een dode olifant met gieren en hyena's, super cool. Plus goede vrienden geworden met de Chinees en Israëliet aanboort om hun hun mooie, spiegelreflex foto's te kunnen aftroggelen. S avonds zaten we gezellig bij het kampvuur, toen onze gids leeuwengebrul hoorde en we als de sodemieter de safariwagen insprongen om op zoek te gaan naar leeuwen. Die vonden we helaas niet, maar het was wel cool. En daar gaat het om. Next day, terug naar Johannesburg. Tevens de dag dat onze vermoedens waarheid bleken, betreft de soap. Niet allen innige vriendschap, maar zelfs ware liefde. Wat mooi! Vrijdag richting durban, lange lange reis. Waar we in een vies vies vies hostel zaten, maar zaterdag gingen we alweer weg, dus prima. Het enige wat we hebben gezien in durban is een kroeg. Waar Carijn de ober verbaasde met haar verbluffende voetbalkennis. Zij wist namelijk wie Dennis bergkamp was. Go carijn! Zaterdag op weg naar coffeebay, omdat dat door ene Gerwin Overeem sterk werd aangeraden. En hij had gelijk want het is hier fantastisch! Super chill, hartstikke mooi. En houd je vast, vandaag hebben we gehiked! 4 uur lang! Door de bergen! Zonder pad! Met stieren die je willen aanvallen! Maar ook met fantastisch mooie uitzichten, leuke mensen, een super mooi eindpunt ( the hole in the wall, Google maar). En last but not least, gezwommen in de Indische oceaan. De gids was wat maf, maar wel prima. De terugweg zouden we worden opgehaald met een auto, wat ook zo was. Maar het was een bakkie ( Google maar weer als je denkt, hun?). Waar we als echte Afrikanen achterin mochten staan. Vet leuk! Nu nu zitten we te chillen bij het hostel, wat de meest relaxte plek is op aarde, met bizar lekker eten, aardige mensen. En waar ze ons al zo goed kennen, dat we bier kunnen bestellen zonder onze naam hoeven te zegge. :) en dat is altijd goed.


Oooo er is meer! Geen WiFi hier, dus nog een dag erbij. Vandaag was een moeilijke maar fijne dag. We wilden een beetje chillen, maar toch wel een kleine activiteit doen. Dus geen hike van 5uur lang. De activiteit die het hostel aanbood was een village tour. Wij dachten dat kunnen we best doen. Begon om half 11, chill. Beetje rondlopen tussen de huisjes, beetje klikjes leren, zou 2,5 uur duren dus chillen in de middag. Maar neeeeeeeee. Want dorpen zijn hier natuurlijk anders. En met anders bedoel ik dat er een berg staat tussen twee huizen, zonder fatsoenlijk weg. Dus eigenlijk weer een hike, van 4 uur. Bovendien wilde de gids de enkele wegen die er wel waren ook niet gebruiken, want waarom op een weg lopen als je ook door het gras kunt banjeren? Maar, ondanks veeeeeel gezeik en gezeur was het eigenlijk best wel leuk. We gingen eten bij een local, kregen modder op ons gezicht geverfd en hebben geleerd hoe je zwanger moet worden. Komt ie: je stopt een vrouw in een donker rond huisje, voor drie maanden, alleen kinderen mogen naar binnen, dan brouw je wat lokaal bier ( want dat is de oplossing voor alles), dan geeft men een feestje en dan is de desbetreffende vrouw binnen een maand zwanger. Dat jullie het weten. Toen was er nog meer lopen, klimmen, rivieren oversteken en veel koeien. Maaaaar al met al, achteraf gezien was het best wel leuk :D

Dus cheers, proost en we mogen nog een tijdje blijven!

Liefs, Carijn en manon.


Ps. Blogsite zegt dat ik geen foto's meer mag plaatsen, dus check Facebook :)