Weer naar school, met schattige uniformpjes
Blijf op de hoogte en volg Manon
19 Januari 2014 | Zuid-Afrika, Kriel
Hoi!
Voor degene die niet het hele stuk willen lezen, het gaat goed hier! Voor degene die dat wel heel weinig informatie vindt zal ik daar wat over uitweiden. Sinds m'n vorige blog heb ik vooral nog in het kinderhuis gewerkt en dat werd wel steeds leuker. Er kwamen steeds meer kinderen terug van hun ouders/ familie en je leert ze steeds beter kennen. Woensdag is de school weer begonnen hier, dus iedereen is nu terug en ik denk dat het er zo'n 32 zijn. Maar goed, voor woensdag heb ik dus vooral nog veel geschommeld en memory gedaan en gezwommen. Maar daarna werd het serieus en moesten er boeken worden gekaft voor een heel weeshuis :) nu ben ik een van die aards luie personen waarvan de moeder altijd de boeken kaftte, dus ik moest er wel even inkomen. Maar uiteindelijk zijn het fantastisch mooi gekafte boeken geworden. O en schriften, want die moeten ze hier ook kaften. En toen gingen ze woensdag allemaal naar school in hun schattige uniformpjes. Nu de kinderen naar school zijn werk ik vooral in het jeugdcentrum, maar daar later meer over.
Eerst nog wat dingen die zijn gebeurd. Ik heb ringwormen opgelopen hier. Klinkt erger dan het is, maar wil geen vieze foto's hier dus ga maar fijn googlen. Verder ben ik met de ik kinderen mee geweest naar een hiv kliniek. 7 kinderen in het huis hebben hiv en die moeten elke maand naar deze kliniek toe, die meer dan 2 uur rijden is. We gingen om 6 uur weg ( ja, in de ochtend) en zouden daar dan dus om 8 uur zijn. Ik, ontiegelijk Nederlander dat ik ben, dacht eerst nog dat we om 8 uur een afspraak hadden.. Maar dat was natuurlijk niet zo. Als je daar aankomt ga je gewoon wachten, dan wordt je binnen geroepen, dan ga je nog wat meer wachten en wordt je bij de volgende binnen geroepen, dan ga je nog wat langer wachten en dan kun je de nieuwe medicijnen ophalen. Wel indrukwekkend om te zien, er waren kinderen, volwassenen, ook oudere mensen maar er waren ook mensen in rolstoelen en op brancards. Het is wel een van de betere klinieken hier, als er iets. Is lijkt met de ik kinderen wordt er meteen onderzoek naar gedaan, de medicijnen worden allemaal geteld en er zijn dokters aanwezig ipv alleen maar zusters. Dus de 2 uur rijden is het wel waard, bovendien is de weg ernaar toe heel mooi. Ik heb natuurlijk alleen een beetje de omgeving hier gezien, en zoals ik al zei is dat niet de mooiste van Afrika. Dus de weg erheen vond ik eigenlijk wel leuk ( en terug ook, want die was hetzelfde). O en gelukkig was alles goed met de kinderen.
Over de kinderen gesproken, die zijn echt heel leuk. Een kindje (2 jaar) dat hier nu ongeveer een maand is snapte niet zo goed wat ik daar deed. Eerst noemde hij me iets wat ik niet verstond, z'n zus vertelde dat ie me teacher noemde. Daar stapte hij later vanaf en toen begon ie me umlungu te noemen, wat blanke betekend ( maar niet zo'n netjes woord ). Ook hier stapte die later vanaf en nu noemt ie me Manom, wat ik wel prefereer van de drie. Ook zijn er nog 7 of 8 meisjes van 13/14 jaar. In het begin leken ze de arrogantie in eigen persoon, maar o wat zijn zij eigenlijk leuk. Ongelofelijk luidruchtig en pijnlijk eerlijk over alles. Ze lachen elkaar openlijk uit om alles, en niet zachtjes maar luid zoals ze in alles luid zijn. Maar ze zijn ook hilarisch grappig juist omdat ze zo eerlijk zijn. Zo vertelden ze me dat ik meer pap moest eten zodat ik een kont zou hebben net als zij hebben :) verder vinden ze m'n haar erg mooi, maar zou het beter zijn als ik het zwart zou verven en zou het nog beter zijn als ik het zou 'planten' ( ten minste ik denk dat het zo heet). Maar dat is dus allemaal kleine vlechtjes erin, met nep haar erbij in. Want bijna niemand hier heeft gewoon z'n eigen haar, veel vrouwen hebben een pruik of haarstukje. Dus soms herken ik mensen niet, omdat ze opeens haar hebben. Of opeens niet meer. Ook is het grappig om te zien dat het weer niet echt effect lijkt te hebben op wat voor kleren mensen hier aandoen. Ze hebben rustig een winterjas aan als het 25 graden is. En als het 's ochtend bewolkt is, dan betekent dat ook dat het koud is en zullen alle kinderen in het kinderhuis een lange broek, trui en dichte schoenen aan hebben. En dat ook aanhouden.
Zoals ik al zei ga ik dus vanaf nu vooral in het jeugdcentrum werken. Deze organisatie heeft naast het kinderhuis namelijk nog twee jeugdcentra, waar kinderen en jongeren na schooltijd kunnen komen om te spelen. Er is, zoals ik al zei, in dit dorp namelijk letterlijk niets te doen. Er waren vroeger wel speelplaatsen en een tennisclub, een rugbyclub, een zwembad en een bibliotheek enzo. Maar na de afschaffing van de apartheid is dit allemaal in verval geraakt en. U is alles dicht. Dus kinderen hebben geen plek om veilig te spelen, aangezien de straat niet echt een veilige plek is hier. Het centrum waar ik heen ga staat in de 'prefebs'( als je dat zo schrijft). Het is een wijk aan de rand van het dorp waar veel kant en klare huisjes staan, dus niet van baksteen maar van... Ik weet eigenlijk niet waarvan, beetje van die vakantiehuisjes. Met tussendoor nog wat golfplatenhuisjes en om het af te maken wat geiten en kippen. Hier komen tussen de 10 en 80 kinderen op een dag. Wat ik hier ga doen is proberen orde te houden en vooral veel aandacht geven aan en spelen met de kinderen ( niet alleen gelukkig! Er is nog een 'mama' bij die daar altijd werkt) Nou lijkt dit me opzich wel leuk, en ik ben er zaterdag al geweest en het was ook leuk. Maar helaas denk ik niet dat ik het leuker ga vinden dan het kinderhuis, waar ok alle kinderen al goed ken. Maar met al de vaste mensen terug in het kinderhuis is daar eigenlijk niemand meer nodig. Dus ik zal wel zien en openlijk wordt het heel leuk en heb ik dan naast 30 hele leuke kinderen van het kinderhuis ook nog 10 tot 80 hele leuke kinderen uit het centrum. Maar goed, daar hopen we dan maar op :)
O wat oom grappig is hier, iedereen knuffelt je! Als ik nieuwe mensen ontmoet of mensen zie in de kerk, voor niemand is een handdruk genoeg. Iedereen moet geknuffeld worden. Wat wel grappig is, maar onwennig in het begin. Nu is het wel oké.
Heb ik verder nog wat te vertellen? Het is hier lekker warm, weinig regen. Ik rij nu auto hier, aan de linker kant van de weg wT natuurlijk nergens op slaat, maar het went wel snel. In plaats van rotondes, stoplichten, rechts gaat voor en wat dan ook hebben ze bier stopborden. Om de 100 meter. Irritant. Het eten hier is lekker, veel pap ( milliepap), rijst met aardappels, pompoen, zoete aardappels. Als snack biltong of rusk ( soort koek). Om nog een beetje beweging te krijgen loop ik vaak naar het winkelcentrum, dus ik heb foto's gemaakt om te laten zien dat hier echt niets is, behalve huizen en een stuk of 7 kerken. Verder heb ik nog nieuwe foto's bij m'n vorige blog. O en ik heb noet al te veel foto's van de kinderen want het voelt een beetje raar om die op internet te zetten, maar als je foto's wil zien van hele leuke zwarte kindjes ben je na 17 maart bij mij welkom :)
Nu ga ik maar weer eens slapen want het is al bijna tien uur ;)
Liefs, manon.
Voor degene die niet het hele stuk willen lezen, het gaat goed hier! Voor degene die dat wel heel weinig informatie vindt zal ik daar wat over uitweiden. Sinds m'n vorige blog heb ik vooral nog in het kinderhuis gewerkt en dat werd wel steeds leuker. Er kwamen steeds meer kinderen terug van hun ouders/ familie en je leert ze steeds beter kennen. Woensdag is de school weer begonnen hier, dus iedereen is nu terug en ik denk dat het er zo'n 32 zijn. Maar goed, voor woensdag heb ik dus vooral nog veel geschommeld en memory gedaan en gezwommen. Maar daarna werd het serieus en moesten er boeken worden gekaft voor een heel weeshuis :) nu ben ik een van die aards luie personen waarvan de moeder altijd de boeken kaftte, dus ik moest er wel even inkomen. Maar uiteindelijk zijn het fantastisch mooi gekafte boeken geworden. O en schriften, want die moeten ze hier ook kaften. En toen gingen ze woensdag allemaal naar school in hun schattige uniformpjes. Nu de kinderen naar school zijn werk ik vooral in het jeugdcentrum, maar daar later meer over.
Eerst nog wat dingen die zijn gebeurd. Ik heb ringwormen opgelopen hier. Klinkt erger dan het is, maar wil geen vieze foto's hier dus ga maar fijn googlen. Verder ben ik met de ik kinderen mee geweest naar een hiv kliniek. 7 kinderen in het huis hebben hiv en die moeten elke maand naar deze kliniek toe, die meer dan 2 uur rijden is. We gingen om 6 uur weg ( ja, in de ochtend) en zouden daar dan dus om 8 uur zijn. Ik, ontiegelijk Nederlander dat ik ben, dacht eerst nog dat we om 8 uur een afspraak hadden.. Maar dat was natuurlijk niet zo. Als je daar aankomt ga je gewoon wachten, dan wordt je binnen geroepen, dan ga je nog wat meer wachten en wordt je bij de volgende binnen geroepen, dan ga je nog wat langer wachten en dan kun je de nieuwe medicijnen ophalen. Wel indrukwekkend om te zien, er waren kinderen, volwassenen, ook oudere mensen maar er waren ook mensen in rolstoelen en op brancards. Het is wel een van de betere klinieken hier, als er iets. Is lijkt met de ik kinderen wordt er meteen onderzoek naar gedaan, de medicijnen worden allemaal geteld en er zijn dokters aanwezig ipv alleen maar zusters. Dus de 2 uur rijden is het wel waard, bovendien is de weg ernaar toe heel mooi. Ik heb natuurlijk alleen een beetje de omgeving hier gezien, en zoals ik al zei is dat niet de mooiste van Afrika. Dus de weg erheen vond ik eigenlijk wel leuk ( en terug ook, want die was hetzelfde). O en gelukkig was alles goed met de kinderen.
Over de kinderen gesproken, die zijn echt heel leuk. Een kindje (2 jaar) dat hier nu ongeveer een maand is snapte niet zo goed wat ik daar deed. Eerst noemde hij me iets wat ik niet verstond, z'n zus vertelde dat ie me teacher noemde. Daar stapte hij later vanaf en toen begon ie me umlungu te noemen, wat blanke betekend ( maar niet zo'n netjes woord ). Ook hier stapte die later vanaf en nu noemt ie me Manom, wat ik wel prefereer van de drie. Ook zijn er nog 7 of 8 meisjes van 13/14 jaar. In het begin leken ze de arrogantie in eigen persoon, maar o wat zijn zij eigenlijk leuk. Ongelofelijk luidruchtig en pijnlijk eerlijk over alles. Ze lachen elkaar openlijk uit om alles, en niet zachtjes maar luid zoals ze in alles luid zijn. Maar ze zijn ook hilarisch grappig juist omdat ze zo eerlijk zijn. Zo vertelden ze me dat ik meer pap moest eten zodat ik een kont zou hebben net als zij hebben :) verder vinden ze m'n haar erg mooi, maar zou het beter zijn als ik het zwart zou verven en zou het nog beter zijn als ik het zou 'planten' ( ten minste ik denk dat het zo heet). Maar dat is dus allemaal kleine vlechtjes erin, met nep haar erbij in. Want bijna niemand hier heeft gewoon z'n eigen haar, veel vrouwen hebben een pruik of haarstukje. Dus soms herken ik mensen niet, omdat ze opeens haar hebben. Of opeens niet meer. Ook is het grappig om te zien dat het weer niet echt effect lijkt te hebben op wat voor kleren mensen hier aandoen. Ze hebben rustig een winterjas aan als het 25 graden is. En als het 's ochtend bewolkt is, dan betekent dat ook dat het koud is en zullen alle kinderen in het kinderhuis een lange broek, trui en dichte schoenen aan hebben. En dat ook aanhouden.
Zoals ik al zei ga ik dus vanaf nu vooral in het jeugdcentrum werken. Deze organisatie heeft naast het kinderhuis namelijk nog twee jeugdcentra, waar kinderen en jongeren na schooltijd kunnen komen om te spelen. Er is, zoals ik al zei, in dit dorp namelijk letterlijk niets te doen. Er waren vroeger wel speelplaatsen en een tennisclub, een rugbyclub, een zwembad en een bibliotheek enzo. Maar na de afschaffing van de apartheid is dit allemaal in verval geraakt en. U is alles dicht. Dus kinderen hebben geen plek om veilig te spelen, aangezien de straat niet echt een veilige plek is hier. Het centrum waar ik heen ga staat in de 'prefebs'( als je dat zo schrijft). Het is een wijk aan de rand van het dorp waar veel kant en klare huisjes staan, dus niet van baksteen maar van... Ik weet eigenlijk niet waarvan, beetje van die vakantiehuisjes. Met tussendoor nog wat golfplatenhuisjes en om het af te maken wat geiten en kippen. Hier komen tussen de 10 en 80 kinderen op een dag. Wat ik hier ga doen is proberen orde te houden en vooral veel aandacht geven aan en spelen met de kinderen ( niet alleen gelukkig! Er is nog een 'mama' bij die daar altijd werkt) Nou lijkt dit me opzich wel leuk, en ik ben er zaterdag al geweest en het was ook leuk. Maar helaas denk ik niet dat ik het leuker ga vinden dan het kinderhuis, waar ok alle kinderen al goed ken. Maar met al de vaste mensen terug in het kinderhuis is daar eigenlijk niemand meer nodig. Dus ik zal wel zien en openlijk wordt het heel leuk en heb ik dan naast 30 hele leuke kinderen van het kinderhuis ook nog 10 tot 80 hele leuke kinderen uit het centrum. Maar goed, daar hopen we dan maar op :)
O wat oom grappig is hier, iedereen knuffelt je! Als ik nieuwe mensen ontmoet of mensen zie in de kerk, voor niemand is een handdruk genoeg. Iedereen moet geknuffeld worden. Wat wel grappig is, maar onwennig in het begin. Nu is het wel oké.
Heb ik verder nog wat te vertellen? Het is hier lekker warm, weinig regen. Ik rij nu auto hier, aan de linker kant van de weg wT natuurlijk nergens op slaat, maar het went wel snel. In plaats van rotondes, stoplichten, rechts gaat voor en wat dan ook hebben ze bier stopborden. Om de 100 meter. Irritant. Het eten hier is lekker, veel pap ( milliepap), rijst met aardappels, pompoen, zoete aardappels. Als snack biltong of rusk ( soort koek). Om nog een beetje beweging te krijgen loop ik vaak naar het winkelcentrum, dus ik heb foto's gemaakt om te laten zien dat hier echt niets is, behalve huizen en een stuk of 7 kerken. Verder heb ik nog nieuwe foto's bij m'n vorige blog. O en ik heb noet al te veel foto's van de kinderen want het voelt een beetje raar om die op internet te zetten, maar als je foto's wil zien van hele leuke zwarte kindjes ben je na 17 maart bij mij welkom :)
Nu ga ik maar weer eens slapen want het is al bijna tien uur ;)
Liefs, manon.
-
19 Januari 2014 - 21:26
Rosemarie:
Manom! Klinkt leuk! Wel goed op je lichaampje letten, wormen verwijderen en je achterwerk is helemaal perfect! Het zijn pre-fabs denk ik... Pre-fabricated -
19 Januari 2014 - 22:48
Henriette:
Super leuk dit! Heel veel plezier de komende tijd! -
20 Januari 2014 - 09:54
Hester:
Hoi! Leuk om weer wat van je te horen! Wel wennen he al dat knuffelen;p.
Fijn dat je het daar zo naar je zin hebt! Veel plezier in het jeugdcentrum! -
20 Januari 2014 - 16:34
Sannah:
hoe kunnen ze je kont nou te dun vinden? :O
haha, neehoor, grapje :) Maar superleuk om te horen! En wat een helden dat die mensen je een keer leren knuffelen :D -
20 Januari 2014 - 16:46
Jannie:
Manon, heeeey.
Klinkt goed!
Maar pas goed op jezelf he:).
Veel plezier en succes daar.
Liefs Jannie
-
21 Januari 2014 - 22:14
Gerwin:
Goed leventje daar! Geniet er van! -
23 Januari 2014 - 12:47
Femke:
Dat klinkt weer leuk Manon! :D Volgens mij ben je ook heel bruin geworden, of niet?
En ik houd niet van knuffelen, dus het is maar goed dat jij daar bent en niet ik.
Misschien kun je de kinderen wel jazz hands leren! En dan een foto maken! -
24 Januari 2014 - 19:51
Oma:
Hoi Manon,
jou berichten zijn gelukkig wel blij en je maakt elke dag weer wat anders mee.
een leuk ritje met de auto en dan nog links ook, lijkt mij super lastig.
een bezoek naar de kliniek wat op zich ook al een belevenis is ,als je straks terug bent dan heb je wel geleerd om geduld te hebben ,je pikt overal wat op.
en meteen een mooie rit met allerlei dieren onderweg ,geweldig toch.
En dan ook nog lekker weer, heerlijk hoor.
hebben ze daar ook sale in de winkels ,en ben je al naar een winkel geweest om te snuffelen of is daar niks te koop. Je hebt natuurlijk genoeg mee genomen maar iets van de plaats zelf is ook wel leuk.
je moet daar wel tijd voor krijgen en alleen is het ook niet zo leuk.
Heb je er al over nagedacht om een stukje te schrijven voor herv.accent of met de fam.er over nagedacht?.
Ga je de kinderen nu ook helpen met huiswerk en is dat lastig?
Geniet nog maar lekker van de zon en het weekeind .
liefs oma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
